Blog

Gisteren dacht ik ineens terug aan mijn opa, de vader van mijn vader. Ik herinnerde me hoe enorm veel ik van deze lieve man gehouden heb en hoe pijn het deed om hem op 15-jarige leeftijd te verliezen. Hij voelde als de enige persoon die mijn vader aankon en die me beschermde. Als hij bij ons was, zat hij altijd in mijn vaders stoel. De stoel waarin niemand mocht zitten, ook niet op de momenten dat er niemand zat. Hij deed het gewoon en mijn vader was dan niet meer zo stoer. Het leek alsof hij...